## สรุปข้อกฎหมายเกี่ยวกับระบบเสียงเตือน (Alarm) ในโรงงานอุตสาหกรรม สำหรับเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยวิชาชีพ

ในฐานะเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยในการทำงาน (จป.วิชาชีพ) การทำความเข้าใจและปฏิบัติตามข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับระบบเสียงเตือน (Alarm) ในโรงงานอุตสาหกรรม ถือเป็นหัวใจสำคัญในการป้องกันและระงับเหตุฉุกเฉิน เพื่อรักษาไว้ซึ่งความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของสถานประกอบกิจการและลูกจ้าง บทความนี้ได้สรุปเงื่อนไขการติดตั้งและการตรวจสอบความดังของเสียงเตือนตามที่กฎหมายกำหนด พร้อมอ้างอิงกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

—

### **เงื่อนไขการติดตั้งระบบเสียงเตือน (Alarm) ในโรงงาน**

กฎหมายไทยได้กำหนดเงื่อนไขการติดตั้งระบบเสียงเตือนไว้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกรณีอัคคีภัย ซึ่งเป็นเหตุฉุกเฉินพื้นฐานที่โรงงานทุกแห่งต้องมีมาตรการป้องกันและระงับเหตุ นอกจากนี้ ยังมีข้อกำหนดโดยนัยที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงด้านอื่นๆ เช่น สารเคมีอันตราย

#### **1. การติดตั้งระบบสัญญาณแจ้งเหตุเพลิงไหม้ (Fire Alarm System)**

โรงงานอุตสาหกรรมมีหน้าที่ต้องติดตั้งระบบสัญญาณแจ้งเหตุเพลิงไหม้ตามที่กฎหมายกำหนด เพื่อให้ลูกจ้างทุกคนสามารถรับทราบเหตุการณ์และอพยพได้อย่างทันท่วงที

**กฎหมายอ้างอิงหลัก:**

* **ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่อง การป้องกันและระงับอัคคีภัยในโรงงาน พ.ศ. 2552**

* **กฎกระทรวงการป้องกันและระงับอัคคีภัยในสถานประกอบกิจการเพื่อความปลอดภัยในการทำงานสำหรับลูกจ้าง พ.ศ. 2555** (ออกตาม พ.ร.บ. ความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน พ.ศ. 2554)

**สาระสำคัญและเงื่อนไขการติดตั้ง:**

* **ความครอบคลุม:** ต้องติดตั้งระบบสัญญาณแจ้งเหตุเพลิงไหม้ **ให้ครอบคลุมทั่วทั้งโรงงานหรือสถานประกอบกิจการ** (ข้อ 4, ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรมฯ)

* **อุปกรณ์ตรวจจับ:** ต้องมีอุปกรณ์ตรวจจับเหตุเพลิงไหม้ (Detector) เช่น อุปกรณ์ตรวจจับควัน (Smoke Detector) หรือ อุปกรณ์ตรวจจับความร้อน (Heat Detector) ในปริมาณที่เพียงพอและเหมาะสมกับพื้นที่เสี่ยงต่างๆ ภายในโรงงาน

* **อุปกรณ์แจ้งเหตุ:** ต้องประกอบด้วยอุปกรณ์แจ้งเหตุทั้งแบบอัตโนมัติ (ผ่าน Detector) และแบบแจ้งเหตุด้วยมือ (Manual Call Point หรือ Manual Pull Station)

* **อุปกรณ์ส่งสัญญาณ:** ต้องมีอุปกรณ์ส่งสัญญาณเตือนภัย (Alarm Devices) ที่สามารถส่งเสียงและ/หรือแสง ให้ลูกจ้างที่อยู่ในพื้นที่ต่างๆ ได้รับทราบอย่างทั่วถึง

* **แหล่งจ่ายไฟฟ้าสำรอง:** ระบบสัญญาณแจ้งเหตุเพลิงไหม้ต้องมีระบบไฟฟ้าสำรองที่สามารถจ่ายไฟให้ระบบทำงานได้ **ไม่น้อยกว่า 2 ชั่วโมง** ในกรณีที่ไฟฟ้าหลักดับ (ข้อ 4, ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรมฯ)

* **มาตรฐานการติดตั้ง:** การติดตั้งระบบสัญญาณแจ้งเหตุเพลิงไหม้ต้องเป็นไปตาม **มาตรฐานสากลที่เป็นที่ยอมรับ** เช่น มาตรฐานของสมาคมวิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย (วสท.) หรือ National Fire Protection Association (NFPA) (ข้อ 5, ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรมฯ)

#### **2. การติดตั้งระบบเสียงเตือนสำหรับอันตรายจากสารเคมี**

แม้กฎหมายจะไม่ได้ระบุประเภทของ “ระบบเสียงเตือน” สำหรับสารเคมีรั่วไหลโดยตรง แต่ได้กำหนดให้นายจ้างมีหน้าที่ป้องกันและควบคุมอันตรายจากสารเคมี ซึ่งการติดตั้งระบบเตือนภัยถือเป็นมาตรการเชิงป้องกันที่สำคัญ

**กฎหมายอ้างอิง:**

* **กฎกระทรวงกำหนดมาตรฐานในการบริหาร จัดการ และดำเนินการด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงานเกี่ยวกับสารเคมีอันตราย พ.ศ. 2556**

**เงื่อนไขการติดตั้ง (พิจารณาจากการประเมินความเสี่ยง):**

* นายจ้างมีหน้าที่ประเมินความเสี่ยงของสารเคมีอันตรายที่ใช้ในโรงงาน

* หากผลการประเมินความเสี่ยงชี้บ่งว่าการรั่วไหลของสารเคมี (เช่น ก๊าซพิษ, สารไวไฟ) สามารถก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงได้ นายจ้างจำเป็นต้องติดตั้ง **ระบบตรวจจับและแจ้งเตือน (Gas/Chemical Leak Detection and Alarm System)** ที่เหมาะสมกับชนิดและความเข้มข้นของสารเคมีนั้นๆ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของแผนปฏิบัติการฉุกเฉิน

—

### **การตรวจสอบการดังของเสียงและระบบเตือนภัย**

การมีระบบเตือนภัยที่ทำงานได้ดีนั้นไม่เพียงพอ แต่ต้องแน่ใจว่าสัญญาณเสียงมีความดังเพียงพอที่จะได้ยินอย่างชัดเจนท่ามกลางเสียงรบกวน (Ambient Noise) ในพื้นที่ปฏิบัติงาน

#### **1. ระดับความดังของสัญญาณเสียงเตือน**

* **ระดับเสียงขั้นต่ำ:** สัญญาณเสียงแจ้งเหตุอันตรายต้องมีระดับความดันเสียง **ไม่ต่ำกว่า 65 เดซิเบลเอ (dBA)** ในทุกตำแหน่งของพื้นที่รับสัญญาณ

* **ความชัดเจนของสัญญาณ:** ระดับความดังของเสียงเตือนภัย **ต้องสูงกว่าระดับเสียงรบกวนโดยรอบ (Ambient Noise) อย่างน้อย 15 เดซิเบลเอ (dBA)** เพื่อให้ลูกจ้างสามารถแยกแยะเสียงเตือนออกจากเสียงเครื่องจักรหรือเสียงรบกวนอื่นๆ ในภาวะปกติได้อย่างชัดเจน

**กฎหมายและมาตรฐานอ้างอิง:**

* แม้กฎหมายด้านอาชีวอนามัยโดยตรงอาจไม่ระบุตัวเลข 15 dBA ไว้อย่างชัดเจน แต่หลักปฏิบัตินี้อ้างอิงตามมาตรฐานสากล (เช่น NFPA 72, National Fire Alarm and Signaling Code) ซึ่งเป็นแนวทางที่ผู้ตรวจสอบและผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยยึดถือในการออกแบบและตรวจสอบระบบ

#### **2. ความถี่ในการตรวจสอบและทดสอบระบบ**

เพื่อให้ระบบเตือนภัยพร้อมใช้งานอยู่เสมอ กฎหมายได้กำหนดให้มีการตรวจสอบและบำรุงรักษาอย่างสม่ำเสมอ

**กฎหมายอ้างอิง:**

* **ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่อง การป้องกันและระงับอัคคีภัยในโรงงาน พ.ศ. 2552 (ภาคผนวก ข.)**

**แนวทางการตรวจสอบและทดสอบ:**

* **การตรวจสอบด้วยสายตา (ประจำสัปดาห์/เดือน):**

* ตรวจสอบตู้ควบคุมระบบสัญญาณแจ้งเหตุเพลิงไหม้ (Fire Alarm Control Panel) ว่าอยู่ในสถานะปกติ ไม่มีสัญญาณไฟแจ้งเตือนความผิดปกติ (Trouble/Fault)

* ตรวจสอบว่าไม่มีสิ่งกีดขวางอุปกรณ์แจ้งเหตุ (Manual Call Point) และอุปกรณ์ส่งสัญญาณเสียง/แสง

* **การทดสอบการทำงาน (ประจำเดือน/ไตรมาส):**

* ทดสอบการทำงานของอุปกรณ์แจ้งเหตุด้วยมือ (Manual Call Point) อย่างน้อย 1 โซน หรือ 1 จุด โดยสลับตำแหน่งไปในแต่ละครั้ง

* ทดสอบการทำงานของอุปกรณ์ตรวจจับ (Detector) ตามแผนที่กำหนด

* **การทดสอบระบบโดยรวม (ประจำปี):**

* **ทดสอบการทำงานของอุปกรณ์ทุกตัวในระบบ** (All Devices Test) เพื่อให้มั่นใจว่าอุปกรณ์ทุกชิ้นสามารถส่งสัญญาณกลับไปยังตู้ควบคุมและตู้ควบคุมสามารถสั่งให้อุปกรณ์ส่งสัญญาณเสียง/แสงทำงานได้ตามปกติ

* **ตรวจสอบและวัดระดับความดังของเสียงเตือน (Sound Level Test)** ในพื้นที่ต่างๆ ทั่วทั้งโรงงาน เพื่อยืนยันว่าระดับเสียงยังคงเป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนด และดังทั่วถึงทุกพื้นที่ปฏิบัติงาน

* ดำเนินการทดสอบโดยวิศวกรหรือบุคคลที่มีความรู้ความสามารถ

**การบันทึกผล:**

จป.วิชาชีพมีหน้าที่ต้องจัดให้มีการ **จัดทำบันทึกผลการตรวจสอบและทดสอบ** ทั้งหมด เก็บไว้เป็นหลักฐานเพื่อให้พนักงานตรวจความปลอดภัยสามารถตรวจสอบได้

—

### **สรุปหน้าที่ของ จป. วิชาชีพ**

1. **ประเมินความเสี่ยง:** ชี้บ่งพื้นที่และกิจกรรมที่จำเป็นต้องติดตั้งระบบเสียงเตือนภัย ทั้งสำหรับอัคคีภัยและอันตรายเฉพาะด้านอื่นๆ เช่น สารเคมี
2. **ควบคุมการติดตั้ง:** ตรวจสอบและควบคุมให้การติดตั้งระบบเสียงเตือนเป็นไปตามกฎหมายและมาตรฐานสากลที่ยอมรับ
3. **จัดทำแผนตรวจสอบ:** วางแผนและกำหนดความถี่ในการตรวจสอบ ทดสอบ และบำรุงรักษาระบบเสียงเตือนทั้งหมดในโรงงาน
4. **ดำเนินการและควบคุม:** ควบคุมดูแลให้มีการตรวจสอบและทดสอบตามแผนที่วางไว้ รวมถึงการวัดระดับความดังของเสียงเตือนอย่างน้อยปีละหนึ่งครั้ง
5. **จัดทำเอกสาร:** จัดเก็บรายงานและผลการทดสอบทั้งหมดเพื่อเป็นหลักฐานและเพื่อการปรับปรุงแก้ไขในอนาคต

การปฏิบัติตามข้อกฎหมายเหล่านี้ไม่เพียงแต่เป็นการลดความเสี่ยงจากบทลงโทษ แต่ยังเป็นการสร้างความมั่นใจในความปลอดภัยและเสริมสร้างวัฒนธรรมความปลอดภัยที่ยั่งยืนให้แก่องค์กร

กฎหมายน่าสนใจ

ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรมเรื่อง กำหนดเกณฑ์การปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินการตรวจสอบคุณภาพดินและน้ำใต้ดิน การแจ้งข้อมูลรวมทั้งการจัดทำรายงานผลการตรวจสอบคุณภาพดินและน้ำใต้ดิน และรายงานเสนอมาตรการควบคุมและมาตรการลดการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดิน c
ประกาศในราชกิจจานุเบกษา ณ วันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

สรุปสาระสำคัญ

Øให้ผู้ประกอบกิจการโรงงานตามบัญชีกฎกระทรวงควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินภายในบริเวณโรงงาน พ.ศ. 2559 แจ้งข้อมูลของสารเคมีที่ใช้หรือเก็บรักษาภายในบริเวณโรงงานแผนผังแสดงจุดเก็บตัวอย่างและบ่อสังเกตการณ์ และข้อมูลอื่นที่จำเป็น ต่อกรมโรงงานอุตสาหกรรมหรือสำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดที่โรงงานตั้งอยู่ภายใน 180 วันนับแต่วันเริ่มประกอบกิจการโรงงาน กรณีที่ได้รับใบอนุญาตประกอบกิจการโรงงานมาก่อนวันที่ประกาศนี้มีผลใช้บังคับ ให้ยื่นข้อมูลและแผนผังดังกล่าวข้างต้นภายใน 180 วันนับแต่วันที่ประกาศ

Øการคำนวณเกณฑ์การปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินให้ใช้ค่าความเสี่ยงอ้างอิง

1. ค่า 10-6 สำหรับสารก่อมะเร็งในกลุ่ม 1 ตาม IARC กำหนดหรือ กลุ่ม เอ (Group A) ตาม U.S. EPA กำหนด

2. ค่า 10-5 สำหรับสารก่อมะเร็งในกลุ่ม 2เอ (Group 2A) และกลุ่ม 2บี (Group 2B) ตาม IARC กำหนด หรือกลุ่ม บี (Group B) และกลุ่ม ซี (Group C) ตาม U.S. EPA กำหนด

3. ค่า 1.0 สำหรับสารไม่ก่อมะเร็ง

Øการจัดทำรายงานผลการตรวจสอบคุณภาพดินและน้ำใต้ดินที่ผู้ประกอบกิจการโรงงานตามข้อที่กำหนดของกฎกระทรวงควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินภายในบริเวณโรงงาน พ.ศ. 2559 จะต้องยื่นต่อกรมโรงงานอุตสาหกรรมหรือสำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดที่โรงงานตั้งอยู่

Øการจัดทำรายงานเสนอมาตรการควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินและมาตรการลดการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินให้ไม่สูงกว่าเกณฑ์การปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดิน

Øการตรวจสอบคุณภาพดินและน้ำใต้ดินต้องมีการเก็บตัวอย่างดินและน้ำใต้ดินตามคู่มือที่อธิบดีกรมโรงงานอุตสาหกรรมกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา

Øกรณีที่ผู้ประกอบกิจการโรงงานตามกฎกระทรวงควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินภายในบริเวณโรงงาน พ.ศ. 2559 เห็นว่าโรงงานของตนไม่มีกิจกรรมหรือไม่มีการใช้หรือเก็บรักษาสารเคมี ของเสีย หรือสิ่งอื่นใดภายในบริเวณโรงงานซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพ อนามัยและสิ่งแวดล้อมและอาจก่อให้เกิดการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดิน ผู้ประกอบกิจการโรงงานอาจแสดงเหตุผลโดยแจ้งเป็นหนังสือต่อกรมโรงงานอุตสาหกรรมหรือสำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดที่โรงงานตั้งอยู่

Øเพื่อประโยชน์ในการดำเนินการตามกฎกระทรวงควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินภายในบริเวณโรงงาน พ.ศ. 2559 ผู้ประกอบกิจการโรงงานต้องแสดงข้อมูลได้ว่าตนเองได้ดำเนินการติดตั้งบ่อสังเกตการณ์สำหรับการตรวจวิเคราะห์ดินและน้ำใต้ดินภายในบริเวณโรงงาน ซึ่งประกอบด้วยบ่อ 2 ประเภท คือ บ่อที่อยู่ในตำแหน่งเหนือน้ำเพื่อใช้เป็นบ่ออ้างอิง (Up-gradient) และบ่อท้ายน้ำเพื่อใช้ในการติดตามตรวจสอบการปนเปื้อนจากกระบวนการ (Down-gradient) โดยให้ครอบคลุมพื้นที่โรงงานที่มีศักยภาพก่อให้เกิดการปนเปื้อนแล้ว

Øการดำเนินการหากระดับน้ำใต้ดินเฉลี่ยในพื้นที่สถานประกอบกิจการโรงงานอยู่ลึกจากผิวดินเกินกว่า 15 เมตร และพิสูจน์โดยวิธีการที่ยอมรับได้ว่ามีชั้นหินแข็งอยู่ใต้พื้นที่โรงงานจนไม่สามารถเจาะดินและทำการติดตั้งบ่อสังเกตการณ์ เพื่อเก็บตัวอย่างน้ำใต้ดินได้ด้วยวิธีการปกติ ให้ผู้ประกอบกิจการโรงงานเก็บตัวอย่างดินชั้นบนก่อน ถ้าพบว่าดินชั้นบนดังกล่าวมีสารปนเปื้อนเกินกว่าเกณฑ์การปนเปื้อนในดิน ผู้ประกอบกิจการโรงงานต้องดำเนินการตรวจสอบคุณภาพดินและน้ำใต้ดินภายในบริเวณโรงงาน โดยละเอียดต่อไปทันที

Øการติดตั้งบ่อสังเกตการณ์จะต้องให้มีระดับความลึกของบ่อจากระดับน้ำใต้ดินลงไปมากพอ เพื่อให้มีปริมาณน้ำใต้ดินอยู่ในบ่อดังกล่าวเพียงพอ เพื่อดำเนินการเก็บตัวอย่างน้ำใต้ดินได้

จากประกาศกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่อง ควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินภายในโรงงาน พ.ศ. 2559
สามารถสรุปเนื้อหาและแยกประเด็นสำคัญ โดยเฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับ “การตรวจสอบคุณภาพดิน” และ “การรายงานผล” ได้ดังนี้:

🔹 สรุปเนื้อหาหลักของประกาศ

1. วัตถุประสงค์
   • เพื่อควบคุมการปนเปื้อนของสารเคมีอันตรายในดินและน้ำใต้ดินภายในโรงงาน
   • เพื่อกำหนดแนวทางการป้องกัน ตรวจสอบ และแก้ไขการปนเปื้อน
2. ขอบเขตการบังคับใช้
   • โรงงานที่มีการใช้ เก็บรักษา หรือขนถ่ายวัตถุอันตราย
   • เน้นเฉพาะโรงงานประเภทที่มีความเสี่ยงต่อการปนเปื้อน
3. มาตรการควบคุมและตรวจสอบ
   • การประเมินความเสี่ยง
   • การจัดทำรายงานคุณภาพดินและน้ำใต้ดิน
   • การเสนอแนวทางควบคุม/แก้ไขการปนเปื้อน

🔸 ประเด็นสำคัญที่เกี่ยวกับ “การตรวจสอบคุณภาพดิน” และ “การรายงานผล”

1. การตรวจสอบคุณภาพดินและน้ำใต้ดิน

• ต้องดำเนินการ สำรวจและวิเคราะห์คุณภาพ ดินและน้ำใต้ดิน ณ บริเวณที่อาจมีการปนเปื้อน เช่น:
  • บริเวณที่เก็บวัตถุอันตราย
  • จุดที่มีการรั่วไหล หรือเคยมีประวัติอุบัติเหตุ
• ต้องวิเคราะห์สารปนเปื้อนตามรายการที่กำหนดในภาคผนวก เช่น โลหะหนัก สารอินทรีย์ระเหย ฯลฯ

2. ความถี่ในการตรวจสอบ

• ปีละครั้ง หรือตามที่กรมโรงงานอุตสาหกรรมกำหนด
• กรณีเกิดอุบัติเหตุรั่วไหล ต้องตรวจสอบทันที

3. การจัดทำรายงานผลการตรวจสอบ

• รายงานต้องประกอบด้วย:
  • ผลการวิเคราะห์คุณภาพดินและน้ำใต้ดิน
  • การเปรียบเทียบกับค่ามาตรฐาน
  • การประเมินความเสี่ยง
  • ข้อเสนอแนะหรือแนวทางการป้องกัน/ลดการปนเปื้อน
• ต้องส่งรายงานต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ตามระยะเวลาที่กำหนด

4. มาตรการควบคุม / แก้ไข

• หากตรวจพบการปนเปื้อนเกินเกณฑ์ ต้องจัดทำและเสนอ มาตรการควบคุมและลดการปนเปื้อน
• ต้องดำเนินการตามมาตรการภายในระยะเวลาที่กำหนด

### การปฏิบัติตามกฎหมายควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดิน: ความจำเป็นของโรงงานอุตสาหกรรมไทย

ในบริบทของการพัฒนาอุตสาหกรรมควบคู่กับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม โรงงานอุตสาหกรรมในประเทศไทยจำเป็นต้องปฏิบัติตาม **กฎกระทรวงควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินในบริเวณโรงงาน พ.ศ. 2559** และ **ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่อง กำหนดเกณฑ์การปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดิน……พ.ศ. 2559** ซึ่งเป็นเครื่องมือสำคัญในการควบคุมมลพิษจากสารเคมีที่อาจส่งผลกระทบต่อทรัพยากรธรรมชาติและสุขภาพของประชาชน

กฎหมายดังกล่าวกำหนดให้โรงงานที่มีความเสี่ยงต้องรายงานข้อมูลสารเคมี แผนผังจุดเก็บตัวอย่าง และติดตั้งบ่อสังเกตการณ์เพื่อทำการเก็บตัวอย่างดินและน้ำใต้ดินอย่างสม่ำเสมอ ทั้งนี้ต้องดำเนินการวิเคราะห์โดยใช้วิธีที่ได้รับการรับรอง เช่น **SW-846 ของ U.S. EPA** สำหรับดิน และ **Standard Methods for the Examination of Water and Wastewater** สำหรับน้ำใต้ดิน หากพบค่าการปนเปื้อนเกินกว่าเกณฑ์ที่กำหนด โรงงานจะต้องจัดทำรายงานและดำเนินมาตรการควบคุมและลดการปนเปื้อนทันที

การปฏิบัติตามกฎหมายฉบับนี้ไม่เพียงแค่ช่วยให้โรงงานหลีกเลี่ยงโทษทางกฎหมายเท่านั้น แต่ยังช่วยเสริมสร้างภาพลักษณ์ด้านความรับผิดชอบต่อสังคม (CSR) เพิ่มความเชื่อมั่นให้แก่ผู้บริโภคและนักลงทุน อีกทั้งยังลดความเสี่ยงจากการเกิดเหตุรั่วไหลของสารเคมีที่อาจนำไปสู่ความเสียหายทางเศรษฐกิจและผลกระทบต่อสุขภาพของชุมชนโดยรอบ

ในทางตรงกันข้าม หากโรงงานไม่ปฏิบัติตาม อาจถูกดำเนินคดีทางกฎหมาย รวมถึงต้องเผชิญกับค่าใช้จ่ายมหาศาลในการฟื้นฟูสภาพแวดล้อม การขาดความน่าเชื่อถือ และแรงต่อต้านจากสังคม โดยเฉพาะในยุคที่สังคมและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียให้ความสำคัญกับสิ่งแวดล้อมอย่างยิ่ง

ด้วยเหตุนี้ การปฏิบัติตามกฎหมายควบคุมการปนเปื้อนในดินและน้ำใต้ดินจึงไม่ควรถูกมองเป็นภาระ แต่ควรถูกมองเป็น “การลงทุนเพื่อความยั่งยืน” ขององค์กรในระยะยาว โรงงานที่ตระหนักในจุดนี้จะสามารถเติบโตได้อย่างสมดุล ทั้งในเชิงธุรกิจและสิ่งแวดล้อม

Other article 2 is Coming Soon

Our “Other article 2” content is under development and will be available soon. Please check back regularly for updates.

เนื้อหาเกี่ยวกับ “บทความอื่นๆ 2” ของเรากำลังอยู่ในระหว่างการพัฒนา และจะเปิดให้บริการในเร็วๆ นี้ กรุณาติดตามความคืบหน้าอย่างต่อเนื่อง

Other article is Coming Soon

Our “Other article” content is under development and will be available soon. Please check back regularly for updates.

เนื้อหาเกี่ยวกับ “บทความอื่นๆ” ของเรากำลังอยู่ในระหว่างการพัฒนา และจะเปิดให้บริการในเร็วๆ นี้ กรุณาติดตามความคืบหน้าอย่างต่อเนื่อง

Chemical vapors 2 is Coming Soon

Our “Chemical vapors 2” content is under development and will be available soon. Please check back regularly for updates.

เนื้อหาเกี่ยวกับ “ไอระเหยสารเคมี 2” ของเรากำลังอยู่ในระหว่างการพัฒนา และจะเปิดให้บริการในเร็วๆ นี้ กรุณาติดตามความคืบหน้าอย่างต่อเนื่อง